Dwuinstancyjność polskich sądów
Instancja (z łaciny droga prawna lub tok sprawy) to każdy z kolejnych stopni w hierarchii instytucji sądowych. System wieloinstancyjny umożliwia zatem przeprowadzenie sprawy przez kilka stopni postępowania.
Postępowanie jednoinstancyjne jest z natury rzeczy najszybsze, ale oznacza brak możliwości odwołania od orzeczenia, a tym samym brak możliwości kontroli tego orzeczenia. Dlatego też jedną z zasad postępowania sądowego i pozasądowego jest dwuinstancyjność.
Oznacza ona, że strona niezadowolona z orzeczenia organu pierwszej instancji, przed którym postępowanie rozpoczęto, może wnieść środki odwoławcze przewidziane prawem do organu hierarchicznie wyższego, czyli drugiej instancji. Dwuinstancyjność jest najczęściej spotykaną zasadą rządzącą postępowaniem sądowym lub pozasądowym, stanowiącą kompromis pomiędzy umożliwieniem kontroli postępowania, a sprawnością jego przebiegu.
Większa liczba instancji powoduje wydłużenie trwania postępowania. W prawie polskim więc Konstytucja gwarantuje stronom co najmniej dwuinstancyjność postępowania sądowego.
Jakkolwiek Konstytucja daje gwarancję więcej niż jednej instancji, to przewiduje też możliwość ustawowego ograniczenia ilości instancji.